ความคิดคำนึง จุดหมายปลายทาง ผู้เขียน ก.สุรางคนางค์ สำนักพิมพ์ โอเดียนสโตร์

...จากคำบอกเล่าของผันเพื่อนคู่หู แม่วาณีคนนี้มีเชื้อสายมาจาก 'ย่าหยา' คือเชื้อจีนผสมมะลายู กำพร้าบิดามารคาตั้งแต่อายุน้อย รกรากเดิมอยู่ภูเก็ต เวลานี้อาศัยอยู่กับ 'คุณน้าผู้หญิง' ไม่ได้ทำมาหากินอะไรหล่อนก็มีเงินใช้เพราะมรดกของพ่อ ซึ่งเป็นเจ้าของเหมืองแร่ทิ้งไว้ให้หล่อนมีใช้ไปอีกจนตลอดชีวิต และเวลานี้ใคร ๆ ก็พากันติดแม่วาณีคนสวย ผันแนะนำให้สายศักดิ์มาพบปะรู้จักไว้ ในฐานะคนเคยชอบ

พอกัน

ราวสองสามอาทิตย์เขาก็กลายเป็นแขกที่ชิดเชื้อกับแม่วาณี จนสามารถจะมาหาหล่อนได้ทุกเวลา โดยไม่รังเกียจ

ดูเหมือนหล่อนจะได้ทราบอยู่แล้วว่าวันนี้สายศักดิ์จะมาหา วาณีแต่งตัวสวยพิเศษ สวมปิจาม่าหลวม ๆ สีน้ำเงินแก่ ดอกสีแดงปนขาวขับสีหน้าให้นวลมีชมพูเรื่อ ๆ ที่พวงแก้ม กิริยาที่เดินออกมาหล่อนประดิษฐ์คล้ายตุ๊กตาญี่ปุ่น ไม่เก้อเขินแก่ตาผู้ที่ได้พบเห็นเลย

"วันนี้มากันแต่วันเชียวหรือคะ ตั้งใจมาหาณีหรือว่าไปอื่นแล้วมาแวะ" หล่อนปราศรัยด้วยเสียงอันอ่อนหวาน ใบหน้ายิ้มแย้มสดใสเพื่อจะให้ถูกใจเพื่อน ผันรีบตอบเสียก่อนว่า "ศักดิ์น่ะซีจ๊ะณี เขาเร่งร้อนอยากจะมา ฉันน่ะเตือนเขาว่า ยังไม่ถึงเวลานัด เขาก็ไม่พอใจกลับจะหาว่าฉันกีดกันเพื่อนฝูง ก็เลยตามใจเขาหน่อย ยังทำเป็นกระดากอายอยู่อีก"

(หน้า 110-111)