ร่างมนตรา ผู้เขียน พันธุนาถ สำนักพิมพ์เพื่อนดี

ตอนเป็นเด็กเทียนแพรไม่เคยรู้สึกเลยว่าตัวเองแตกต่างจากเพื่อน ๆ แต่เมื่อโตขึ้น เธอก็เริ่มมีเพื่อนน้อยลง ไม่มีใครอยากเล่นกับเธอเพราะทุกครั้งเมื่อเล่นๆกันอยู่แล้วเกิดทะเลาะกันขึ้นมา คนที่มีปัญหากับเธอมักจะเจ็บตัวทุกที

เป็นต้นว่าโดนผลักด้วยมือที่มองให้เห็น หรือไม่ก็จะโดนวัตถุที่อยู่ใกล้ๆมากระแทกให้เจ็บ ซึ่งเทียนแพรไม่เคยนึกเลยว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาจากตัวเธอ เพราะมันมักจะเกิดขึ้นยามที่เธอโกรรจนลืมตัว และเมื่อรู้สึกตัวอีกทีเรื่องร้าย ก็มักจะเกิดขึ้นไปแล้ว

เทียนแพรไม่เคยรู้ว่าตัวเองทำแบบนั้นได้อย่างไร ไม่เคยควบคุมมันได้ พวกพี่เลี้ยงในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจึงแก้ปัญหาด้วยการแยกเธอไว้ตามลำพัง ไม่ให้เธอไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น เป็นการลงโทษที่เทียนแพรไม่ชอบ แต่เมื่อโดนบ่อยๆเข้ามันก็ทำให้เธเคยชินกับการอยู่กับตัวเอง และยอมรับในสภาพของตัวเองไปโดยปริยาย

ไม่เพียงแค่เพื่อนในวัยเดียวกัน พวกผู้ใหญ่บางคนก็มักไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเธอด้วย มันเรื่องที่เทียนแพรเองก็จำไม่ได้ แต่พี่เลี้ยงคนที่เอ็นดูเธอเล่ให้ฟังว่า ตอนเล็ก ๆเธอมักชอบนั่งคุยหรือทำท่าเหมือนมีใครที่คนอื่นมองไม่เห็นอยู่ด้วยแต่พอโตขึ้น อาการแปลกๆ ชวนให้พวกผู้ใหญ่ขนลุกก็หายไป เหลือเพียงพลังจิตที่เธอเองก็ควบคุมมันไม่ได้

เคยมีคนแนะนำให้เธอใช้สัมผัสพิเศษนี้ไปทำมามาหากินเป็นหมอดู เพราะหลายครั้งที่เทียนแพรเอ่ยเปากทักใคร หรือเตือนอะไรใคร สิ่งหล่านั้นมักจะเกิดขึ้นจริงเสมอ จนใครๆพากันทึ่ง แต่ถ้าเลือกได้ เทียนแพรไม่คิดว่าตัวเองอยากจะเป็นแบบนี้ มีบางอย่างลึก ๆในใจกระตุ้นเดือนอยู่เสมอว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องดี เธอเกลียดด้วยซ้ำที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ เกลียดฝันร้ายอันซ้ำซาก และเกลียดที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายอย่างนี้...