บางความรู้สึกอาจคงอยู่ตลอดไป หรือไม่ก็สูญหายภายในพริบตา ผู้เขียน อันมีอก ผู้แปล วิทิยา จันทร์พันธ์สำนักพิมพ์ สปริงบุ๊กส์

เพราะขอบเขตของความทรงจำของเราแต่ละคนไม่เท่ากัน... มันจะมีบางอย่างที่อยู่กับเราตลอดไปทั้งในรูปแบบของสิ่งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ในทางกลับกันก็อาจสูญหายไประหว่างทางบางทีความรู้สึกของคนเราอาจเป็นเช่นนั้น

บทกวี ของ อันมีอก ได้พาความรู้สึกที่หายไประหว่างทางกลับมาอีกครั้งอาจมีบางครั้งที่เราต้องตั้งใจฟังเสียงที่ไม่ได้ยินพยายามมองสิ่งที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น

( ส่วนหนึ่งจาก คำนำสำนักพิมพ์)

ที่ข้างห้องมีคนนับถือพระเจ้าอาศัยอยู่

วันฝนพรำร้านรวงไร้ลูกค้า

ตัวฉันเองก็ไม่เคยไปเป็นแขก

มองเจ้าแมวหางตกวิ่งหนีไป

เจ้าแมวน้อยมีชีวิตอยู่แบบนั้นทั้งชีวิต

ปีนกำแพงกระโดดข้ามไปอีกฝั่ง

ทำบางอย่างซ้ำๆ เป็นนิสัย

แม้แต่แมวตัวที่ฉันเคยเลี้ยงไว้

แมวตัวนั้นก็กระโดดข้ามหนีไป

คนที่สนใจอดีตคนแปลกหน้า

เป็นคนยิ้มแย้ม

แต่ในใจเชือดเฉือน

ในห้องที่เต็มไปด้วยกระไอร้อน

อาจหมายถึงใกล้เวลาเอ่ยอำลา

ยามคลุมผ้าห่อมผืนบางขึ้นปิดหน้า

รู้สึกว่าตัวฉันนั้นถูกปลอบโยน

เสียงหยดน้ำกล้องดังอยู่ข้างหู

บ้านหลังนี้มีคนป่วย

เด็กในบ้านซ่อนสีหน้าอมทุกข์เศร้าเก็บเอาไว้

- ปริมาณการบรรทุก -