ในห้วงหนึ่งของวงวรรณกรรมไทย ชื่อของ หยก บูรพา คือหนึ่งในนักประพันธ์ผู้ฝากผลงานที่ละเมียดละไม งดงาม และเปี่ยมด้วยชีวิต ทั้งในบทกวี เรื่องสั้น ไปจนถึงนวนิยายที่กลั่นออกจากใจ เขาคือผู้บันทึก “ความรัก” และ “ความกตัญญู” ลงบนหน้ากระดาษได้อย่างอ่อนหวาน ลึกซึ้ง และกินใจยิ่ง
หยก บูรพา คือนามปากกาของ เฉลิม รงคผลิน ผู้ถือกำเนิดเมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2490 ณ อำเภอหนองแค จังหวัดสระบุรี ในครอบครัวเล็ก ๆ ที่อบอวลด้วยความรักจากบิดา นายสายัณห์ และมารดา นางสุจินต์ ศิลาพร เขาเคยใช้ชื่อ เฉลิมศักดิ์ ศิลาพร ก่อนจะเปลี่ยนเป็น เฉลิมศักดิ์ รงคผลิน และสุดท้ายจึงใช้ชื่อ เฉลิม รงคผลิน อย่างเป็นทางการ
ด้วยใจรักในถ้อยคำ เขาเริ่มเขียนกลอนตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนมัธยม และบทกวีแรก ๆ ของเขาก็ได้รับการเผยแพร่ผ่านรายการวิทยุ เมื่อเข้าศึกษาที่คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เขายังคงขัดเกลาภาษาด้วยการเขียนบทกวีและบทความ กระทั่งได้เป็นประธานชมรมวรรณศิลป์ และได้เริ่มงานในวงการวรรณกรรมโดยเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการนิตยสาร ฟ้าเมืองไทย ภายใต้การดูแลของอาจินต์ ปัญจพรรค์
จากนักกวีสู่เรื่องสั้น เขาเขียนชุด ที่นี่มหาวิทยาลัย, เสื้อครุยสีดำ, และ ปริญญาสีขาว สะท้อนชีวิตของนักศึกษาในยุคแห่งความหวังและความเปลี่ยนแปลง ก่อนจะเติบโตสู่การประพันธ์นวนิยายเต็มตัว
นวนิยายเรื่องแรก พันธะชีวิต คือการเปิดทาง แต่เรื่องที่พาเขาสู่หัวใจนักอ่านไทยทั้งประเทศคือ อยู่กับก๋ง — นวนิยายที่ถ่ายทอดสายใยระหว่างหลานชายกับ "ก๋ง" หรือคุณตาเชื้อสายจีน ผ่านเรื่องเล่าจากครอบครัวในตรอกเล็ก ๆ ที่เรียบง่าย ทว่าอบอุ่นจับใจ
อยู่กับก๋ง เป็นเรื่องเล่ากึ่งอัตชีวประวัติที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของวัฒนธรรมจีน ความเคร่งครัดในระเบียบ และความอ่อนโยนในรักของผู้ใหญ่ที่ไม่เคยเอื้อนเอ่ยเป็นคำ ผู้เขียนบรรจงถ่ายทอดความผูกพัน ความเคารพ และความกตัญญูในชีวิตจริง จนกลายเป็นงานเขียนที่ตราตรึงใจคนอ่านอย่างยาวนาน และได้รับ รางวัลนวนิยายดีเด่นประจำปี พ.ศ. 2519 จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติปี 2520
ปีถัดมา เขายังคว้ารางวัลชมเชยจากนวนิยาย กตัญญูพิศวาส ซึ่งตอกย้ำความสามารถในการเล่าเรื่องด้วยหัวใจ ในทุกถ้อยคำที่หลั่งไหลจากปลายปากกา
นอกจากงานประพันธ์ เขายังทำหน้าที่บรรณาธิการในนิตยสารหลากหลายฉบับ อาทิ โล่เขน, ทิฆัมพร, นักพูด และยังเคยเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิตของสำนักพิมพ์บรรณกิจ ทำงานประชาสัมพันธ์ให้กับธุรกิจเอกชน ก่อนจะกลับมาทุ่มเทให้กับงานเขียนอย่างเต็มตัวตลอดชีวิต
ชีวิตของ หยก บูรพา คือการเดินทางร่วมกับภาษา ด้วยหัวใจซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของมนุษย์ — ทั้งสุข เศร้า หวัง และรัก แม้วันเวลาจะผันผ่าน แต่ตัวละครของเขายังคงมีลมหายใจอยู่ในใจนักอ่านเสมอ
“ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก
แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน...”— หยก บูรพา, บทกวีจากหัวใจผู้เขียน