รพีพร / สุวัฒน์ วรดิลก / ไพร วิษณุ/ ศิวะ รณชิต/ สันติ ชูธรรม / ยุพดี เยาวมิตร

รพีพร: นักคิด นักเขียน ผู้จารึกเสียงของสามัญชน

สุวัฒน์ วรดิลก หรือ รพีพร คือนักเขียนไทยผู้มากด้วยบทบาท—ทั้งนักคิด นักละคร และนักกิจกรรมทางวรรณกรรม เขาเกิดเมื่อปี พ.ศ. 2466 เติบโตมากับความเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมืองของไทย และนั่นคือเชื้อไฟที่ผลักดันให้เขาใช้ “ตัวอักษร” เป็นอาวุธแห่งความคิด

เริ่มจากงานหนังสือพิมพ์และเรื่องสั้น เขาโด่งดังจากนวนิยาย เปลวสุริยา, ลูกทาส, และ พิราบแดง ซึ่งไม่เพียงสร้างความบันเทิง แต่ยังวิพากษ์สังคมและสะท้อนอุดมคติเรื่องความยุติธรรม ความเท่าเทียม และสิทธิสตรี

นามปากกา รพีพร กลายเป็นที่รู้จักในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เขายังมีบทบาทสำคัญในวงการละครเวทีไทย เป็นผู้บุกเบิกการเขียนบทและกำกับละครอย่างมืออาชีพ พร้อมตั้ง "ชมรมนักเขียน ๕ พฤษภา" ซึ่งต่อมาเป็นรากฐานของสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย

ชีวิตเขาเคยต้องเผชิญข้อหาทางการเมือง ถูกจองจำ แต่แม้ในคุก เขายังคงเขียนบทละคร ถ่ายทอดความจริงในอีกภาษาหนึ่ง

รางวัลศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. 2534 และรางวัลเกียรติคุณ 100 ปี ศรีบูรพา สาขานักคิด-นักเขียน คือตัวแทนของความยืนหยัดทางอุดมการณ์ ที่ไม่เคยยอมจำนนต่ออำนาจใด นอกจากเสียงแห่งความยุติธรรม

เขาจากไปในปี พ.ศ. 2550 ทิ้งไว้เพียงตัวอักษร แต่คืออักษรที่ยังมีชีวิต

“เขาไม่ได้เขียนเพียงนวนิยาย แต่เขียนความจริงของคนเล็กๆ บนเวทีใหญ่ของโลก”